A pół roku temu...

fot. Magda Piechota

fot. Magda Piechota

 Właśnie, właśnie! Czekoladowemu bobasowi stuknęło 6 miesięcy! Po dacie byłby to 30 lutego, a że w
kalendarzu taki dzień nie istnieje...miałam problem z dodaniem tej informacji. W każdym bądź razie, czas szybko mija, baardzo szybko, jeszcze trochę i będę musiała dodawać notkę na ukończenie pierwszego roku...


Czeko czeko jak na razie jest taki jak sobie wyobrażałam i nasza praca również tak wygląda, czyli bez zbędnych rzeczy w tym wieku. Nie ma parcia, nadejdzie czas to "to" zrobi.
Długie łapy, radarki...czego chcieć więcej? :D





Głównym zadaniem Pana Łapki jest pokazywanie wszystkim jak bardzo się ich kocha i jakim to nie jest się słodkim szczeniaczkiem!

Obieganie drzewek i boczków, przebieganie przez tunel, bieganie z pieskami, spożywanie świeżej wiosennej trawy, aportowanie - szczeniak chyba nie ma na co narzekać...chociaż myślę, że jednak ma. Twierdzi, że powinien już latać dalekoo i wysokoo. Co z tego, że pańcia tego nie lubi, ważne, że jest fajnie i sobie lece, niee?

Kłodzie też niczego nie brakuje. Agilitki, czasem połapie frisbee lub pobiega za piłeczką i generalnie nadal jest szczęśliwym westusiem, który szuka psa, któremu mógłby pokazać co potrafi, bo się krzywo spojrzał na niego albo na jego czekoladę. To zdecydowanie jego hobby :D
Stwierdziłam, że przydałoby się, żeby łajt spalił trochę zimowego tłuszczyku, więc spróbujemy znów swoich sił w bieganiu. Jak na razie nie wróciłam z zakrwawionym psem na rękach. Oby tak dalej :D

Nie do końca na syberii

Myślę, że po tytule łatwo się domyślić, że w te ferie nie mieliśmy dużo śniegu...praktycznie wcale, dzięki temu po powrocie z obozu mogliśmy sobie pozwolić naa....agilitki na trawcee i w słoneczku! ♥ Mam nadzieję, że z braku śniegu skorzystaliśmy w 100%. No i rzecz jasna, że śnieg w tym roku wróci, ale co najwyżej w grudniu :D

fot. Hanna Rydygier Photography

fot. Hanna Rydygier

Vento dzielnie stawia pierwsze sportowe kroki, więc na nudę nie narzeka. Bardzo zacnie rozkminia zmiany przed psem, zobaczymy co będzie dalej. Na początek ja muszę nauczyć się szybciej biegać i zainwestować w kolce...

Z Codym zaczęłam robić huśtawkę. Skoro mu się tak na obozie spodobała i nie mógł się jej oprzeć nawet jak była z lewej, a miałam go na prawej ręce. W sumie myślę, że dużo pracy w to wkładać nie będę musiała, już robi sam, jeszcze tylko z parę sesji na pokazanie mu, że trzeba poczekać ładnie na strefce i można dalej biec.
Później trzeba będzie się wziąć za slalom...jakoś nie mam motywacji do tego :P No, ale Kłodek nie może być gorszy, niech już sobie biega openowe torki. Musi mieć coś z życia.




Oprócz adżi chodziliśmy na spacerki z Rapid Hunters. Las to jednak dobre miejsce na odpoczynek od miejskich hałasów. Nie dość, że cisza to jeszcze ten zapach świeżych igieł i żywicy. No może cisza nie do końca, bo zawsze znajdzie się jakiś podśpiewujący ptaszek, ale myślę, że można zaliczyć do rehabilitacji umysłu oraz słuchu.

Na koniec jeszcze dodam, że macie trzymać mocnoo kciuki, bo prawdopodobnie zrobią nam wybieg dla psów na osiedlu!

Obóz agility z Tomkiem Jakubowskim

Całe 5 dni adżilitkowania, Annówka, psy, relaks(?)... Właśnie się zastanawiam nad tym relaksem, nie każdy tak by nazwał codzienne wstawanie o 6, no dobra trochę później...czasem jeszcze trochę później... :P

Przy takich warunkach mogłabym wstawać nawet o 4, żeby nie marnować żadnego promienia słonecznego.

Właściwie w Annówce nie trzeba chodzić spać :P

Mam nadzieję, że Vento będzie dobrze wspominał swój pierwszy obóz. Hasanie po lesie, zabawa z psami, zabawa z ludziami - czego szczeniak mógłby chcieć więcej?

Z obu piesków jestem zadowolona, chociaż momentami i jeden i drugi doprowadzał mnie do białej gorączki... :P Kłodek ładnie pracował, aczkolwiek czasem zawąchiwał się na hali, ale wybaczam. To je Cody, tego nie ogarniesz. Więcej już chyba nie ma co pisać - wystarczy obejrzeć filmik :))

Zima już chyba się z nami pożegnała, oby oby :D Jest cieplutko, bezśnieżnie i przyjemnie. Mam nadzieję, że już tak zostanie... :)